Malachiet is een mineraal dat als edelsteen wordt gebruikt. Het is een koper-carbonaat met de chemische formuleCu2CO3(OH)2. Het wordt in de natuur veelal samen gevonden met het verwante azuriet (Cu3(CO3)2(OH)2). Dekristalstructuur is monoklien en is meestal botryoïdaal van vorm. De naam van het mineraal is afkomstig uit het Grieks en verwijst naar de kleur van de malve (kaasjeskruid) Malachiet werd al vroeg als edelsteen bewerkt. In Egypte werden er cameeën, amuletten en siervoorwerpen van vervaardigd. Ook de Grieken en Romeinen kenden malachiet. Het verpulverde mineraal werd gebruikt als schmink en als kleurstof voor verf. Men beweerde dat malachiet in staat was kinderen tegen toverij en hekserij te beschermen. In de antieke tijd dacht men dat het oogkwalen kon genezen. In de 16de eeuw werd het in Midden-Europa gebruikt om de groei van kinderen te bevorderen en om pijn te stillen. Wereldwijd wordt malachiet gevonden. In Azië worden belangrijke hoeveelheden gevonden in China, India en de Oeralin Rusland, alsook in Australië. Op het Amerikaanse continent bevinden de belangrijkste voorraden zich in het zuidwesten van de Verenigde Staten, voornamelijk in de staat Arizona (bij Bisbee werd een blok gevonden van 4,5 ton). Malachieten in Mexico, Chili en Cuba zijn van edelsteenkwaliteit. De belangrijkste en historisch bekendste malachietreserves liggen echter in Afrika. Hier wordt malachiet al sinds deoudheid gewonnen in de Copperbelt ("kopergordel") in Congo-Kinshasa en Zambia. De malachietzone strekt zich uit van de provincie Katanga (Congo-Kinshasa) tot in Zambia. Deze malachieten worden beschouwd als de mooiste en beste ter wereld. Fraaie malachietkristallen worden gevonden in Namibië (Tsumeb), Marokko, Zimbabwe en Angola. Europa kent slechts kleine vindplaatsen van weinig betekenis in Duitsland, Slowakije, Hongarije, Roemenië, Engelanden Frankrijk. In België wordt malachiet aangetroffen in de vallei van de Salm en in kalksteen te Wezet. Malachiet ontstaat in oxidatiezones van koperafzettingen.